مطرود

من آن ساقه ی مطرودم
که بدنبال قطره آبی اسیر آغوش باد شدم
 
من آن نگاه خاموش ترانه ی غمگینی هستم که هرگز سروده نشد
احساسی که آرام آرام زیر آوار فراموش شد
من همان گرگ عاشقی هستم که هرگز چوپانی برای دل فسرده ام نی نزد
چرا شقایق وحشی چرا به من عشق آموختی

دانیال

۲۶تیر۱۳۹۵